Wat een gewone avond had moeten zijn, veranderde in een nachtmerrie voor Kirsti en haar kinderen. Hun kat Odin werd met spoed naar de dierenkliniek gebracht, maar door een brand kon de euthanasie niet plaatsvinden zoals gepland, meldt Omroep West. Uiteindelijk werd het dier op de achterbank van de auto ingeslapen. ”Odin is nooit alleen geweest.”
Van een vrolijke kat naar een noodsituatie
Begin deze week huppelde de zesjarige Odin nog vrolijk rond in huis. Als Devon Rex, een ras met een gekrulde vacht, viel hij extra op. ”Je kunt hem twee kanten op aaien”, lacht Kirsti. ”Een stoute, maar zo lieve kat.” De plantenspuit stond standaard klaar om hem van het aanrecht te houden. Op maandagavond slaat het noodlot toe. ”Ik zag dat Odin zijn achterpoten niet meer kon gebruiken. Die sleepte hij achter zich aan. Hij schreeuwde het uit van de pijn.” Kirsti belde direct de spoedkliniek AniCura en vertrok met haar kinderen en Odin naar Rijswijk.
Verwoestende diagnose
In de kliniek stelt de dierenarts een verwoestende diagnose: trombo-embolie, een slagaderverstopping die leidt tot verlamming. De aandoening is niet behandelbaar. ”Kak, hier waren we en zijn we nog steeds helemaal ondersteboven van”, zegt Kirsti.
Brandalarm op het slechtste moment
Terwijl Odin medicatie krijgt om de pijn te verlichten, wordt alles in gereedheid gebracht voor de euthanasie. Maar dan, op het meest ongelukkige moment, gaat het brandalarm af. Een afvalcontainer naast het pand staat in lichterlaaie en de hele kliniek moet direct ontruimd worden. Zieke dieren worden in doeken gewikkeld en buiten opgevangen. ”Vervolgens was de keuze: wat gaan we nu doen? Alle zorg ging uiteraard naar de zieke dieren. Een rit van een half uur naar het dierenziekenhuis in Barendrecht was eigenlijk geen optie.”
Euthanasie op de achterbank
De dierenarts, die tijdens de ontruiming de benodigde middelen had meegenomen, bood Kirsti een keuze. Odin werd uiteindelijk in de auto ingeslapen. ”Dat ging heel professioneel. Ik en mijn kinderen mochten daar bij zijn. Met z’n vieren hebben we Odin gedag gezegd. Ook voor de arts was dit vreemd, dit had ze nog nooit gedaan, vertelde ze.”
Liefdevolle nazorg
Een dag later neemt de kliniek contact op om te vragen hoe het met Kirsti en haar gezin gaat. ‘Ze hebben niet alleen zorg voor de dieren, maar ook voor de baasjes. We hebben zelfs nog bloemen gehad. Echt hartverwarmend.’ Ondanks het verdriet blijft één troost overeind: ”Onze lieve Odin is gelukkig nooit alleen geweest.”