“Mijn moeder vroeg of ik naar de zoon van een kennis wilde schrijven die drie jaar in Indonesië diende als soldaat. Ik vond schrijven leuk en tijdens het schrijven raakten we verliefd. Na 2,5 jaar zagen we elkaar voor het eerst en …..het was liefde op het eerste gezicht”, vertelt mevrouw Mol aan burgemeester Michel Bezuijen. Hij kwam maandag 20 juni bij het echtpaar langs in verband met hun hun 65-jarig huwelijksjubileum. Mevrouw Mol-Huijbens is dochter van een schoenmaker. Een groot gezin met 13 kinderen. “Ik kookte, waste, naaide kleding, breide truien, sokken en was gek op de verschillende radiozenders”. Maar daardoor was de boel vaak ontregeld. Hoewel ze altijd beweerde dat zij er niet aan had gezeten maar dat het aan het apparaat lag.
Schoonhouden is haar devies, altijd met een stofdoek in de weer. Nu laat ze de zwaardere dingen zoals stofzuigen en ramenzemen aan haar kinderen over maar de was, de strijk, de soep vers getrokken van een schenkel en natuurlijk het eten het wordt elke dag vers gemaakt. Dit ondanks haar hoge leeftijd van bijna 90 jaar. Haar grootste trots is haar linnenkast. Alles altijd keurig strak in het gelid.
De heer Mol is zoon van een scheepsstoker en later lantaarnaansteker. Zijn vader zat eerst op de grote vaart en later werkte hij aan wal. “Onze vader is een kunstzinnig man, op de lagere school al bekend onder de naam: De tekenaar. Van kind af aan kan hij prachtig tekenen en de school hing vol met zijn werk”, vertellen de kinderen.
Na de dienstplicht ging hij werken bij Philips en dat deed hij tot zijn pensioen. Het liefst was hij kunstschilder geworden maar daar viel geen droogbrood mee te verdienen. Er moesten wel monden worden gevoed. Honderden schilderijen maakte hij met zeer grote precisie. Ook gouden handen, het gezegde: Wat zijn ogen zien kunnen zijn handen maken, gaat zeker voor hem op. Klokken hebben hem altijd gefascineerd en de klok die hij niet aan de praat kreeg moet nog langs komen.
“Het heeft ons kinderen nooit aan iets ontbroken, inclusief de gepoetste schoenen, want eerlijk is eerlijk het blijft de dochter van een schoenmaker. Onze vader is geen prater, onze moeder compenseert dat. Dit maakt deze mensen voor elkaar als een sleutel voor een slot”, aldus de kinderen.