[VIDEO] Wie herinnert zich de avondjes bij Discotheque Le Mouton aan de Schaapweg nog?

Aan de Schaapweg 2 in Rijswijk stond ooit een pand dat bekend zou worden als Le Mouton, een bruisende evenementenlocatie die in de jaren ’90 uitgroeide tot een begrip in de regio. Rijswijker Arno van Boven was, samen met Marcel van der Kamp de drijvende kracht achter het project. We blikken samen met Arno terug naar het avontuur dat begin jaren 90 speelde.

Van tragedie naar kans
Het gebouw, oorspronkelijk jongerencentrum Endless, werd gesloten na een schietpartij die voor de deur had plaatsgevonden. “De bedoeling was om hangjongeren uit Rijswijk daar een plek te geven… totdat er een schietpartij voor de deur plaatsvond met dodelijke afloop,” vertelt Arno. Het pand bleef leegstaan, tot Arno en Marcel met een plan kwamen.

Ze klopten aan bij de gemeente met het idee om er een discotheek van te maken. De gemeenteraad stemde in, onder de voorwaarde dat het pand verhuurd werd via een stichting. Zo ontstond Stichting Le Mouton, genoemd naar de Schaapweg – Frans voor “het schaap”.

Farina & Crivellente + Factory Crew op 1 Mei 1993 in Le Mouton

Thema-avonden en groeiende bekendheid
In het begin organiseerden ze eigen thema-avonden, maar al snel werd het pand ook verhuurd voor schoolfeesten en andere evenementen. Scholen uit Rijswijk en Den Haag wisten de weg naar Le Mouton te vinden, en de diversiteit aan feesten groeide snel: van modeshows tot Surinaamse avonden, Country avonden van Omroep Rijswijk en de populaire Italo Parties van Marcel van den Belt.

“De allereerste Italo Party begon met een paar honderd bezoekers. Later waren ze steevast uitverkocht met 600 man,” vertelt Arno. Ook hardcore-, gabber- en sixtiesfeesten vonden plaats. Vrijwel elk weekend stond in het teken van een ander thema.

Eigenzinnige locatie, creatieve oplossingen
Het pand werd beetje bij beetje verbouwd tot een volwaardige club: zwarte muren, discoballen, DJ booth, discoverlichting, palmbomen en zelfs een artiestenruimte met douche. “We begonnen met draaitafels, de Technics SL1200, en gingen later over op CD-spelers. We hadden lasers, draaiende lampen, en Atari-software op tv’s die visuals toonden.”

Het interieur van Discotheque Le Mouton

Ondanks de beperkte parkeergelegenheid bleef het druk. Auto’s stonden in de berm tot de gemeente officiële parkeerplekken aanbracht. Jongeren kwamen vaak met de fiets of het OV.

Horeca, hotdogs en casino’s
Achterin het pand zat nog een oude keuken uit de tijd van jongerencentrum Endless. Die werd tijdens feesten gebruikt voor hamburgers, hotdogs en soms Indische hapjes. Voor bruiloften en bedrijfsfeesten werd de zaal aangepast: met buffetten of zelfs roulette- en blackjacktafels. “Of het nou voor geld was of voor de lol, dat weet ik niet meer precies,” grapt Arno.

De horeca van Le Mouton. De hapjes werden vers gemaakt

Door de week was Le Mouton gesloten voor publiek, maar dan verhuurden ze het aan lokale bands als oefenruimte. “Tegen een kleine onkostenvergoeding konden ze daar terecht. Alles draaide om cultuur en kansen bieden.”

Tussen idealisme en realisme
Niet alles verliep vlekkeloos. Overlast, spanningen met jongeren van het nabijgelegen woonwagenkamp en incidenten vroegen om een professionele aanpak. “We begonnen met lokale jongeren als portier, maar dat werkte niet. Toen hebben we professionele portiers ingezet. Daarna was het snel rustig.”

Le Mouton was ook een plek voor veilige jeugdcultuur. Er waren speciale alcoholvrije fris parties, waar jongeren konden dansen op top 40-muziek. “Dat was dan veilig. Geen drank, geen gedoe.”

Ondernemen met idealen
Het verdienmodel was simpel: organisatoren hielden de entree, Le Mouton de baropbrengsten en garderobe. Bij lage opkomst hield de stichting de borg. “Dan zat je daar met vijftig man. Flop voor hun én voor ons.” Hoewel er soms gedacht werd aan commerciële samenwerkingen met grote partijen als ID&T, wees Arno dat af: “We wilden geen risico op drugsgebruik. Daardoor zouden we alles kwijt kunnen raken.” De stichting draaide goed, maar geld was nooit het hoofddoel. “We investeerden alles terug in de club. Nieuwe verlichting, betere apparatuur, aanpassingen voor de brandveiligheid.”

De Italo feestjes werden altijd mooi aangekleed

Een onverwacht einde
Uiteindelijk kwam het einde onverwacht. De gemeente belde: Le Mouton moest sluiten vanwege de nieuwbouw van De Strijp. Het pand lag precies op de aanrijroute voor vrachtwagens. Ondanks een lopend huurcontract werd de stichting uitgekocht met een afkoopsom. Een andere locatie werd aangeboden, maar Arno en Marcel besloten te stoppen. “Kort daarna lagen er rijplaten voor de eerste vrachtwagens. Binnen een paar maanden was het pand weg,” aldus van Boven.

Een leerzame en bijzondere tijd
De jaren bij Le Mouton waren waardevol. Arno: “We wisten niks van horeca. We haalden studenten van de horecaschool uit Scheveningen binnen, die ons leerden hoe je een biertje tapt en hoe je een wijnkaart maakt.” Arno zat in die tijd op het ondernemerscollege Overbosch. “Doordeweeks school, in het weekend discotheek draaien. En het had van die bijzondere momenten. Ik zal nooit vergeten dat Overbosch een feest bij Le Mouton organiseerde, zonder te weten dat ik er de eigenaar van was.”

Optreden van Twilight Zoon

Le Mouton leeft voort in herinnering
“Van niets werd het iets,” zegt Arno met trots. Le Mouton was meer dan een discotheek. Het was een ontmoetingsplek, een cultureel platform, een ondernemersavontuur en een broedplaats voor muziek, creativiteit en samenwerking. Een avontuur dat voor veel Rijswijkers nog warme gevoelens oproept bij alleen het horen van de naam: ‘Discotheque Le Mouton’. Een tijd die, als het aan Arno ligt, elk dorp en elke stad opnieuw zou mogen beleven. “Dit mist eigenlijk nu nog steeds in Rijswijk. Elke gemeente zou zoiets moeten hebben.”